Της Κατερίνας Τσουκαλά
Δώδεκα κρατούμενοι των φυλακών του «Αγίου Στεφάνου» της Πάτρας, ετοίμαζαν μεθοδικά να αποδράσουν. Μάλιστα, το σχέδιό τους προς την ελευθερία, περιελάμβανε και την ομηρία σωφρονιστικού υπαλλήλου του κλειστού καταστήματος κράτησης. Ωστόσο, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του «Νεολόγου», το σχέδιο τους ναυάγησε την τελευταία στιγμή, μετά από επέμβαση της Αστυνομίας.
Οι καλά πληροφορημένες πηγές του «Νεολόγου», αναφέρουν ότι το περασμένο Σάββατο, τις βραδινές ώρες, οι 12 κρατούμενοι «ύφαιναν» την απόδραση τους, με πρώτο βήμα του πλάνου τους την ομηρία ενός σωφρονιστικού υπαλλήλου, κάτι που – σύμφωνα με τα σχέδιά τους – θα τους διευκόλυνε να βγουν από τις φυλακές χωρίς αντιστάσεις από τους φύλακες.
Όμως, υπολόγιζαν» χωρίς τον ξενοδόχο», μιας και οι πληροφορίες για το σχέδιο της ομαδικής απόδρασης από το σωφρονιστικό κατάστημα, έγιναν ευρύτερα γνωστές, με αποτέλεσμα να υπάρξει αιφνιδιαστική επιχείρηση των αστυνομικών αρχών, που ματαίωσε τα σχέδιά τους. Η επιχείρηση της Αστυνομίας, μετά από πληροφορίες της Ασφάλειας, έγινε τα ξημερώματα της Κυριακής, με αποτέλεσμα νωρίς το πρωί με άκρα μυστικότητα να αποτραπεί η απόδραση τους και να ξεκινήσουν την άμεση μεταγωγή των 12 κρατουμένων σε άλλα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας.
Αξίζει να σημειωθεί πως αμέσως μετά την επιτυχημένη επέμβαση της Ελληνικής Αστυνομίας και τις άμεσες μεταγωγές των 12, το Κατάστημα Κράτησης της Πάτρας εξακολουθεί να βρίσκεται σε καθεστώς αυξημένης επιφυλακής.
Δεν είναι η πρώτη φορά
Δεν είναι η πρώτη φορά που κρατούμενοι στις φυλακές του «Αγίου Στεφάνου» έχουν προσπαθήσει να διαφύγουν κάτω από τη «μύτη» των αρχών. Τις τελευταίες δεκαετίες μάλιστα έχουν καταγραφεί δεκάδες επινοητικές αποδράσεις. Οι κρατούμενοι, βρίσκοντας τρόπους για να μην τραβήξουν την προσοχή των φρουρών, προσπαθούσαν κάθε φορά να επιβεβαιώσουν την ρήση: «Το μόνο που θέλουν είναι να βρουν το δρόμο τους προς την ελευθερία….». Με τον τρόπο κάθε φορά να διαφέρει και να διαμορφώνεται από τη συγκυρία, τον δράστη και την προσωπικότητα.
Η εξέγερση του 1996
Το συγκεκριμένο σκηνικό μας γυρίζει λίγο πίσω στο παρελθόν, κάπου στα τέλη Φεβρουαρίου του 1996, θυμίζοντας μας την εξέγερση και την απόδραση πέντε κρατουμένων από τις φυλακές του Αγίου Στεφάνου Πατρών, γεγονός το οποίο αποτέλεσε την αρχή μια ταραχώδους περιόδου στις φυλακές όλης τη χώρας. Ειδικότερα, τον Φεβρουάριο του 1996 στις φυλακές Αγίου Στεφάνου, λίγο μετά το απογευματινό επισκεπτήριο, όλα ξεκινούν από την πτέρυγα των αλλοδαπών κρατουμένων. Μέσα σε λίγα λεπτά η αναταραχή θα επεκταθεί και στις άλλες τρεις πτέρυγες και αρκετοί κρατούμενοι εντοπίζονται να βάζουν φωτιά στην ταράτσα, κρατώντας διάφορα αιχμηρά αντικείμενα ακόμη και χειροβομβίδα. Οι εξεγερμένοι παίρνουν ομήρους τον τότε διευθυντή του σωφρονιστικού καταστήματος Γιάννη Nικολακάκη και επτά φύλακες και τους κλείνουν στο κελί του γνωστού ισοβίτη Nίκου Kοεμτζή, που παίζει το ρόλο «πυροσβέστη». Πέντε κρατούμενοι, ανάμεσά τους και ο «Πεταλούδας» Κώστας Σαμαράς εκμεταλλεύονται τον αναβρασμό και δραπετεύουν. Στις φυλακές φτάνουν οι δυνάμεις των MAT και δύο εισαγγελείς προκειμένου να συναντηθούν με μια επιτροπή κρατουμένων, με εκείνους να ζητούν να τους επισκεφθεί ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Γιώργος Παυλέας, ο οποίος τρεις μήνες νωρίτερα υποσχόταν ότι θα ληφθούν μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Τις επόμενες ημέρες οι κρατούμενοι βάζουν φωτιά στα μαγειρεία και λεηλατούν το φαρμακείο των φυλακών. Οκτώ από αυτούς μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Ένας μαχαιρωμένος, τέσσερις αναίσθητοι από τη χρήση βαρβιτουρικών χαπιών και ένας με αναπνευστικά προβλήματα, λόγω του καπνού. Ταυτόχρονα ανοίγουν μέτωπα σε όλη την Ελλάδα.
