Γράφει η Ανθή Τσιμά – Δικηγόρος παρ’ εφέταις, Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών
Στον απόηχο των εκλογών, η ανάδειξή μου ως συμβούλου του Διοικητικού Συμβουλίου του ιστορικού Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών αποτελεί για εμένα ιδιαίτερη τιμή καθώς η υποψηφιότητά μου έτυχε της αποδοχής ενός διαβαθμισμένης ποιότητος εκλογικού σώματος, δημιουργώντας μου παράλληλα αυξημένο αίσθημα ευθύνης για την επόμενη μέρα.
Η εκλογή μου στο Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών δεν έχει χρώμα κομματικό, δεν την αντιλαμβάνομαι με τους όρους του κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού και δεν έχω σκοπό να την εξαντλήσω σε «συντεχνιακές» διεκδικήσεις.
Κατά την άποψή μου, η Δικαιοσύνη αποτελεί conditio sine qua non της Δημοκρατίας, ο δε Δικηγόρος απαραίτητο λειτουργικό κομμάτι της Δικαιοσύνης. Ευχερώς αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ο καθένας την λειτουργική – δυναμική σύνδεση των τριών μερών. Ο Δικηγόρος δεν είναι ένας οποιοσδήποτε επαγγελματίας και δεν μπορεί να λογίζεται ως «έμπορος». Ο Δικηγόρος είναι συλλειτουργός της Δικαιοσύνης και ως τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, όχι μόνο στην θεωρία, αλλά και στην πράξη. Για την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης θα πρέπει και αυτό το «γρανάζι» της, ο Δικηγόρος, να έχει κύρος, να είναι ανεξάρτητος, να έχει φωνή, να διαλέγεται δυναμικά με τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων που αφορούν την επαγγελματική του καθημερινότητα και να διασφαλίζεται δια των εκπροσώπων του η «θεσμική του ταυτότητα».
Η κάμψη του υψηλού και μαχητικού φρονήματος του Δικηγόρου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η οποία αναπόδραστα έπληξε το δικηγορικό σώμα μετά από μια «μνημονιακή» δεκαετία, εξαιτίας της συρρίκνωσης της δικηγορικής ύλης και του υπερπληθωρισμού των δικηγόρων, αλλά και της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, μοιραία θα οδηγήσουν σε έκπτωση των παρεχόμενων δικηγορικών υπηρεσιών και συνακόλουθη δυσλειτουργία της Δικαιοσύνης με υψηλό κοινωνικό κόστος.
Τα προβλήματα της μάχιμης δικηγορίας και κατ΄ επέκταση της Δικαιοσύνης είναι γνωστά σε όσους την υπηρετούμε. Έχουν ρίζες βαθιές και δια της ανανέωσης, η οποία επιχειρείται πολυεπίπεδα, έχουμε κάθε λόγο βασίμως να ευελπιστούμε ότι με προσπάθεια, παρέμβαση και ουσιαστική διεκδίκηση, θα μπορέσουμε να συμβάλουμε στην βελτίωση των συνθηκών ασκήσεως του επαγγέλματός μας, βελτίωση η οποία δεν θα έχει αντίκτυπο μόνο στην επαγγελματική μας καθημερινότητα, αλλά και στην ίδια την απονομή της Δικαιοσύνης, η οποία πρέπει να είναι ταχεία αλλά πρωτίστως ορθή.
Η δική μου μικρή -ή μεγάλη- (πάντως σίγουρα ευγενής) φιλοδοξία, είναι να προσπαθήσω με ήθος, συνέπεια και τον χαρακτήρα μου όπως τον γνωρίζουν οι συνάδελφοί μου, να συμβάλω με τις δικές μου δυνάμεις στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το δικηγορικό σώμα, αλλά και να συνδράμω τον κοινό αγώνα. Είναι μεγάλη μου τιμή να υπηρετήσω τους συναδέλφους μου από την «θέση» στην οποία με τοποθέτησαν και θέλω να φανώ αντάξια των προσδοκιών και της εμπιστοσύνης τους. Έχουμε να κάνουμε πολλά και αυτό που σίγουρα μπορώ να υποσχεθώ είναι προσωπική προσπάθεια, εργασία, ευαισθησία και ανοιχτές «κεραίες», διάθεση για προσφορά και συναδελφική αλληλεγγύη.
*Δημοσιεύθηκε στον “Νεολόγο” των Πατρών
