Του Διονύση Ζακυνθινού
Ήταν μια όμορφη, ανθρώπινη εικόνα, η οποία είναι βέβαιο ότι θα συγκίνησε το πανελλήνιο. Ο 8χρονος Γιάννης από την Ηλεία, ο οποίος προσβλήθηκε από ένα μεταφλεγμονώδες σύνδρομο που εμφανίζεται σε παιδιά που έχουν νοσήσει ή μολυνθεί από κορωνοϊό, έβγαινε νικητής από τη ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών.
Καταχειροκροτούμενος από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ο μικρός Γιάννης αντίκρισε τον διευθυντή της Ανδρέα Ηλιάδη να του μιλά τρυφερά και με μεγάλη αγάπη, λέγοντας του χαρακτηριστικά: «Σήμερα βγαίνεις από την Εντατική, θέλουμε να σε συγχαρούμε. Ήσουν δυνατός, νίκησες αυτή την αρρώστια. Σου δίνουμε έναν έπαινο με το όνομα σου».
Εκτός, όμως, από τον έπαινο, που θα του υπενθυμίζει τη μεγάλη μάχη που έδωσε για τη ζωή του, ο Γιάννης, που είχε πει κάποια στιγμή ότι θέλει να γίνει αστροναύτης, δέχθηκε κι ένα απρόσμενο δώρο, ένα… σκάφανδρο.
«Αυτό είναι ένα κράνος που χρησιμοποιούμε στην Εντατική, στα δύσκολα περιστατικά. Γράφει το όνομα σου, ότι είσαι αστροναύτης. Τα όνειρα σου να τα πραγματοποιήσεις», είπε ο Ανδρέας Ηλιάδης στον μικρό με το πρόσωπό του να λάμπει.
Βλέπεις, η νίκη του Γιάννη ήταν και δική του νίκη, μια από τις πολλές που έχει πετύχει.
Χωρίς ίχνος υπερβολής, δεκάδες, εκατοντάδες οικογένειες τον ευγνωμονούν, γιατί έβγαλε τα παιδιά τους από το νοσοκομείο υγιή.
Το «πτυχίο»
Τον Ανδρέα Ηλιάδη μπορεί να μην τον γνωρίζεις προσωπικά. Όμως έχει μάθει κατά καιρούς τα καλύτερα για την ανεκτίμητη προσφορά του. Και θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες γι’ αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο. Ήταν πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, όταν ένα πιτσιρίκι του οικογενειακού περιβάλλοντος σου προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα.
Σου είπαν τότε ότι τα έδωσε όλα και ήταν συνεχώς στο πλευρό του. Και όταν το παιδάκι έγινε καλά, πήρε από τα χέρια του Ανδρέα Ηλιάδη το… «πτυχίο» της «αποφοίτησης» του από κει. Ναι, «πτυχίο»! Όπως έκανε και με τον Γιάννη, όπως κάνει για όλα τα παιδιά που γίνονται καλά στα χέρια του, έχοντας περάσει μια βαριά περιπέτεια υγείας.
Πρόκειται για ένα τρικ ψυχολογίας που αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος έχει επινοήσει, αποσκοπώντας τα πιτσιρίκια να βγαίνουν από το νοσοκομείο σε όσο το δυνατόν γίνεται καλύτερη ψυχολογική κατάσταση, κυρίως να μην χαραχθεί στο μυαλό η νοσηλεία τους ως μια τραυματική εμπειρία.
Κι έπειτα μαθαίνεις κι άλλα για τον Ανδρέα Ηλιάδη, που θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να γραφτούν.
Χωρίς να θέλουμε να παραγνωρίσουμε ή να αγνοήσουμε την επίσης σημαντική προσφορά και άλλων γιατρών, ας γίνει κοινή συνείδηση ότι, ως κοινωνία, είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε στη ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών έναν τόσο σημαντικό επιστήμονα. Δεν πρόκειται, απλώς, για τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Πρόκειται για κάτι πολύ, πολύ, παραπάνω.
Περιπτώσεις όπως η δική του μάς δίνουν το δικαίωμα να αισιοδοξούμε για το μέλλον αυτού του τόπου, σε τούτους τους χαλεπούς και πολύ σκληρούς καιρούς που ζούμε.
Να τον έχει ο Θεός καλά, ώστε να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του, στα παιδιά όταν τον χρειάζονται, στην επιστήμη του, στους συνανθρώπους του.
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
