Τoυ ΓΙΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Τα απόνερα από την εκλογική διαδικασία της 25ης Ιουνίου, έφεραν μεταξύ άλλων στο προσκήνιο το παζλ των ακροδεξιών «σκευασμάτων» τα οποία επανάκαμψαν στο κοινοβούλιο έχοντας ως προίκα ένα σημαντικό ποσοστό.

Εκτός από τη δικαιολογημένη ανησυχία και προβληματισμό  που προκαλεί η ανάγνωση αυτού του αποτελέσματος, προκαλεί εξίσου έντονο προβληματισμό το γεγονός ότι όλο το φάσμα των δυνάμεων του αποκαλούμενου δημοκρατικού τόξου, έδειξε  να αιφνιδιάζεται και σε  πολλές των περιπτώσεων συμπεριφέρθηκε λες και ανακάλυψε το «αβγό του Κολόμβου».

Έχω την αίσθηση πως όποιος δηλώνει αιφνιδιασμένος και εμφανίζεται  ξαφνικά ως  αγανακτισμένος από αυτή τη δυναμική των κατοίκων του χώρου που βρίσκεται στα άκρα της δεξιάς, στην καλύτερη περίπτωση δικαίως διεκδικεί τον τίτλο του πολιτικού υποκριτή και στη χειρότερη του χρήσιμου ανόητου, συνεισφέροντας τα μέγιστα με την απραξία του προκειμένου το «αβγό του φιδιού» να ξαναβρεί στέγη στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Αν αναλύσουμε καλά τα δεδομένα στην πραγματικότητα αυτό ποτέ δεν βρέθηκε εκτός, καθώς απλά άλλαζε όνομα, σύνθεση και μορφή των παραφυάδων του.

Το μερίδιο της ευθύνης για τη δυναμική αυτή επάνοδο κάθε λογής μορφωμάτων στο πολιτικό προσκήνιο, βαρύνει απόλυτα όσους ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου επί μία τετραετία δεν έκαναν τίποτα, προκειμένου η μάχη με το μαύρο να δίνεται καθημερινά στη βάση της κοινωνίας, στους κόλπους των νέων ανθρώπων και σε όλα τα πεδία της αντιπαράθεσης.

Όσοι σήμερα τρομάζουν, είναι αυτοί που μέχρι χθες συνειδητά ή ασυνείδητα λειτουργούσαν ως τεμπέληδες της εύφορης πολιτικής κοιλάδας, της οποίας επί τέσσερα και πλέον χρόνια απολάμβαναν τα αγαθά και τα οφέλη.

Δυστυχώς από αυτή την πραγματικότητα δεν ξεφεύγει ούτε ο χώρος της Ελληνικής αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Σε πολλές των περιπτώσεων μάλιστα λειτούργησε απέναντι σε αυτά τα πολιτικά μορφώματα, αποσπασματικά και ενίοτε αποσκοπώντας σε όποια οφέλη, «αλληθωρίζοντας» προς την εκλογική τους πελατεία.

Η επόμενη ημέρα οδηγεί εκ των πραγμάτων σε αχαρτογράφητα ύδατα. Η πρώτη ανάγνωση ωστόσο επιτρέπει να συμπεράνουμε πως αυτή η επέλαση εάν δεν υπάρξει συντονισμένη δράση δεν θα σταματήσει εδώ. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι λίγοι αυτοί που παρότι δηλώνουν δημοκράτες, δεν κακοβλέπουν την εργαλειοποίηση προς ίδιο πολιτικό όφελος, αυτών που για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα κατοικοεδρεύουν στα άκρα δεξιά της βουλής.

Γι’ αυτό κανένας δεν νομιμοποιείται να δηλώνει πως δεν ήξερε, δεν άκουσε, δεν είδε, γιατί πολύ απλά όλοι τους και ήξεραν και άκουγαν και έβλεπαν πως το μαύρο ερχόταν ενισχυμένο και αυτή τη φορά μάλιστα φορώντας γραβάτα.