ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΡΟΝΚΑΛΙΟΛΟ
Εκδόσεις «Καστανιώτη»
Τι σημαίνει κινηματογραφικός συγγραφέας;
Αυτό που παθαίνω με τον Ρονκαλιόλο και λίγους ακόμα συγγραφείς είναι πως η ανάγνωση των βιβλίων ακολουθεί μια διαδρομή που θυμίζει προβολή ταινίας. Στακάτο μοντάζ, πρόζα και διάλογοι ακαταμάχητοι και σε μια ροή που παίζει με τα άλματα στο χρόνο αβίαστα , χωρίς βιασύνες σα να σερφάρεις σε ελαφρύ κύμα. Οι συμπαθείς αμαρτωλοί και η γνώση των θαμένων μυστικών στα περισσότερα βιβλία του δεν έχει σκοπό να σε ταρακουνήσει και να σου σκάσει χαστούκι με τις σελίδες αλλά να καταλάβεις τα «πως» και τα «γιατί». Όταν φτάνεις στις τελευταίες σελίδες ακούς τον ξεχασμένο ήχο της μπομπίνας που κοντεύει στην τελευταία στροφή. Δεν ασθμαίνει, λυτρώνει!
Τοκ, τοκ , ακούστηκε στη πόρτα της σκληρής αλήθειας
Ο Τζίμι νομίζει ότι η ζωή του στη Νέα Υόρκη είναι τέλεια. Ο πατέρας του είναι επίτροπος στον καθεδρικό ναό του Μπρούκλιν, η μητέρα του μια ευτυχισμένη νοικοκυρά και εκείνος ετοιμάζεται να μπει στο πανεπιστήμιο. Όταν όμως η γιαγιά του αρρωσταίνει και ο ίδιος αποφασίζει να ταξιδέψει στο Περού προκειμένου να τη φροντίσει, έρχεται σε επαφή με κάποιους ανθρώπους οι οποίοι τον σπρώχνουν προς ένα σκοτεινό παρελθόν που αγνοούσε και που καλύτερο θα ήταν να μην είχε μάθει ποτέ. Στο νέο του βιβλίο ο Σαντιάγο Ρονκαλιόλο αφηγείται μια σπαρακτική επιστροφή στις ρίζες και συγχρόνως μια κάθοδο στην κόλαση. Ο νεαρός πρωταγωνιστής, διερευνώντας ακριβώς ένα οικογενειακό μυστικό, καλείται να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα του θρησκευτικού φανατισμού, της κατάχρησης εξουσίας, της παιδεραστίας και εντέλει τον πολύπλευρο συντηρητισμό μιας λατινοαμερικανικής κοινωνίας η οποία είναι ικανή να συγκαλύψει οποιοδήποτε έγκλημα μόνο και μόνο για να διατηρηθεί η κατεστημένη τάξη των πραγμάτων. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η τυφλή υπακοή; Από ποιο σημείο και έπειτα η σιωπή μάς κάνει συνενόχους και ενόχους;
Ο Περουβιανός σέντερ φορ του Latin Noir
Ο Σαντιάγο Ρονκαλιόλο γεννήθηκε το 1975 στη Λίμα του Περού και σήμερα ζει στη Βαρκελώνη. Συγκαταλέγεται στους πιο αναγνωρισμένους και δημοφιλείς πεζογράφους της Λατινικής Αμερικής. Το 2010 το περιοδικό Granta τον είχε συμπεριλάβει στους καλύτερους ισπανόφωνους συγγραφείς κάτω των τριάντα πέντε ετών. Έκτοτε έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα, διηγήματα, νουβέλες, δοκίμια, θεατρικά έργα, παιδικά βιβλία και σενάρια. Έχει μεταφράσει σημαντικούς λογοτέχνες όπως ο Αντρέ Ζιντ και ο Ζαν Ζενέ, ενώ αρθρογραφεί τακτικά σε μεγάλες εφημερίδες μεταξύ των οποίων η El País. Έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Έγινε ευρύτερα γνωστός με το μυθιστόρημα Κόκκινος Απρίλης (Βραβείο Alfaguara 2006) που μεταφράστηκε σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Το Αλλά ρύσαι ημάς από του Πονηρού είναι το όγδοο βιβλίο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά.
Επιμύθιο
Το να πιάνεις τις ρίζες σου στα χέρια και να μαραίνονται είναι κάτι σκληρό αλλά στην περίπτωση αυτού του μυθιστορήματος σχεδόν ιαματικό. Ο συγγραφέας σολάρει περιγράφοντας απάνθρωπες και σκληρές αλήθειες χωρίς ίχνος καταγγελτικού εντυπωσιασμού αλλά με μια ανθρωπιά που δείχνει –και είναι!-απαραίτητη σε περιπτώσεις όπως ο θρησκευτικός φανατισμός λόγου χάρη. Οι κραυγές ακούγονται και όταν χαμηλώνεις την ένταση.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
