Οι πλειστηριασμοί αποτελούν ένα τα αγκάθια της διαπραγμάτευσης μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών. Επισήμως η πρώτη φάση της 9ης μεταμνημονιακής διαπραγμάτευσης ολοκληρώθηκε, αλλά υπάρχει απόσταση σε αρκετά θέματα, μετά των οποίων και ο χρόνος, κατά το οποίον θα επιστρέψει η κανονικότητα στην πραγματοποίηση πλειστηριασμών.
Η κυβέρνηση θέλει γενικό πάγωμα τουλάχιστον μέχρι το Ιούνιο, που ξεκινάει η εφαρμογή του πτωχευτικού δικαίου, ενώ δανειστές και τράπεζες προκρίνουν την κατηγοριοποίηση εκείνων που χρίζουν προστασίας και όχι την γενίκευση του μέτρου, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό τορπιλίζεται η κουλτούρα των πληρωμών, που με τόσο κόπο γίνεται προσπάθεια να χτιστεί τα τελευταία χρόνια.
Οι διαφορές
Το υπουργείο Οικονομικών θέλει να παγώσουν τα πάντα, μέσα σε αυτή την περίοδο που τα οικονομικά προβλήματα λόγω της πανδημίας είναι ουκ ολίγα. Θεωρεί ότι ακόμη και οι πλειστηριασμοί σε μη ευάλωτα νοικοκυριά, θα στείλουν ένα όχι θετικό μήνυμα στην κοινωνία και αντιπροτείνουν αυτό να συμβεί όταν η πανδημία αρχίσει να φθίνει και να επιστρέφει στην κοινωνία και την οικονομία η κανονικότητα.
Σημειώνουν επίσης ότι ουσιαστικά είναι μία συζήτηση χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο, αφού τα δικαστήρια παραμένουν κλειστά και ως εκ τούτου οι περισσότεροι από τους πλειστηριασμούς είναι αδύνατο να γίνουν.
Από την πλευρά τους δανειστές αντιπροτείνουν να παγώσουν οι πλειστηριασμοί μέχρι την 1η Ιουνίου, χωρίς όμως το μέτρο αυτό να πάρει γενικό χαρακτήρα. Ναι δηλαδή στο πάγωμα, αλλά μόνο στους ευάλωτους. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι τραπεζίτες.
Και οι δύο συμφωνούν ότι μπορεί από τις 15 Μαρτίου να ξεκινήσει, εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να βγουν στο σφυρί ακίνητα κακοπληρωτών, προκειμένου να σταλεί το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, ότι δάνειο που είναι κόκκινο και δεν έχει ρυθμιστεί, είναι κοντά στην καταγγελία του και στον εκπλειστηριασμό του ακινήτου.
Μάλιστα σημειώνουν ότι το μήνυμα αυτό θα πρέπει να το λάβουν οι πάντες ευάλωτοι και μη, προκειμένου εάν κάποιος είναι σε πραγματική αδυναμία να κάνει χρήση των εργαλείων που του προφέρονται και να ρυθμίσει το δάνειό του, διότι στην αντίθετη περίπτωση θα πληρώσει τις συνέπειες.
Μάλιστα για την εξυπηρέτηση αυτού του στόχου, θεωρούν οι τραπεζίτες ότι δεν θα πρέπει να ανασταλούν οι παράλληλες ενέργειες, που γίνονται πριν ένα ακίνητο βγει σε πλειστηριασμό. Και για να ενισχύσουν την θέση τους, λένε ότι «να μην βγει στο σφυρί το ακίνητο, αλλά για πιο λόγο να μην τρέξουν οι παράλληλες διαδικασίες;».
Η απειλή επιστρέφει;
Κυβέρνηση, δανειστές και τράπεζες συμφωνούν σε ένα πράγμα, ότι η ενεργή διαχείριση των κόκκινων δανείων είναι κάτι περισσότερο αναγκαία, τώρα παρά ποτέ και αυτό διότι όλοι έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και δεν χρειάζεται να τροφοδοτηθεί μία νέα γενιά κόκκινων δανείων, που ουσιαστικά θα υπονομεύσουν την αναπτυξιακή πορεία της χώρας στο τέλος της πανδημίας.
Κατά συνέπεια, όλοι τουλάχιστον λεκτικά, συμφωνούν πως πρέπει να τιθασεύσουν το τέρας πριν γιγαντωθεί και οι ενέργειές τους κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, έστω και αν η αφετηρία δεν είναι η ίδια.
