Της Κατερίνας Τσουκαλά
Κάθε χρονιά ξενιτεύεσαι, βρίσκεσαι μονίμως με μια βαλίτσα στο χέρι. Όπου γης και πατρίς, όπως λέει και ο σοφός λαός. Κι εκεί που ηρεμεί το σώμα σου και η ψυχή σου από μια έντονα κοπιαστική – με εξαντλητικά ωράρια – σεζόν σε νησιά και τουριστικά μέρη, περνάει τόσο γρήγορα ο χρόνος και οι χειμερινοί μήνες και έρχεται πάλι, η στιγμή του αποχωρισμού.
Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα, η ίδια ψυχολογία. Και η επιστροφή σου πάντα διαφορετική, με όλους και όλα γύρω σου να έχουν αλλάξει.. Ο λόγος για τα παιδιά που εξαιτίας οικονομικών και επαγγελματικών δυσκολιών, αναγκάζονται να φεύγουν και να ψάχνουν εργασία μακριά από το σπίτι τους.
Από πέρυσι διαφορετικό το σκηνικό, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, με πολλά παιδιά να δυσκολεύονται να βρουν την κατάλληλη θέση εργασίας, κι αν την βρουν να είναι ή για σύντομο χρονικό διάστημα, ή με μικρότερες αποδοχές.
Μας μίλησαν για την δυσκολία του να αποχωρίζεσαι την οικογένεια σου και τους δικούς σου ανθρώπους και ποιες οι διαφορές που αντιμετωπίζουν πριν και μετά την πανδημία.
Γεωργία Βανδώρου – Υπάλληλος Τουριστικού Γραφείου – Μύκονος
«Κάθε φορά είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι συναισθημάτων. Εκεί που έχεις συνηθίσει στο σπίτι σου, τα φορτώνεις όλα και εξαφανίζεσαι για μισό χρόνο. Και αν έχεις πίσω σου αφήσει και κάποιο μέλος της οικογένειας που αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο. Ωστόσο, οι καταστάσεις είναι αυτές που μας αναγκάζουν να “μεταναστεύουμε” για να βρούμε δουλειά.
Για εμένα αυτή θα είναι η 8η σεζόν και ευελπιστούμε ότι θα είναι καλύτερη από πέρσι, λόγω της πανδημίας. Είναι ένα διαρκές άγχος να πάει καλά η σεζόν, να είμαστε υγιείς και να δουλέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, προκειμένου να αβαντάρουμε την “χασούρα” της περασμένης “κουτσής” σεζόν.
Η Μύκονος, το νησί στο οποίο εργάζομαι, είναι ένα μέρος με τουρίστες ειδικών απαιτήσεων και όπως γίνεται αντιληπτό χρειάζεται να προσαρμοστείς ανάλογα, για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Το θετικό είναι ότι βρίσκεσαι σε έναν τόπο με άλλη ενέργεια, σε σχέση με την Πάτρα, καθώς όλοι είναι σε φάση ζεν, αφού κάνουν διακοπές».
Γιώργος Βασιλείου – Barista – Πάρος
«Είναι αρκετά δύσκολο θεωρώ να αποχωρίζεσαι τους δικούς σου ανθρώπους και να τους βλέπεις μετά από 6-7 μήνες. Είναι ένα αρνητικό στοιχείο αυτής της δουλειάς. Δούλευα σεζόν από το 2017 μέχρι και τον χειμώνα του 2020.Τελευταία δουλειά σε νησί πέρυσι στην Πάρο ως barista σε μαγαζί της Νάουσας.
Οι συνθήκες εργασίας σε μια εποχική δουλειά διαφέρουν από μαγαζί σε μαγαζί. Άλλες συνθήκες θα επικρατούν στην Μύκονο που είναι πιο το απαιτητικό νησί της Ελλάδος και άλλες θα επικρατούν π.χ. στην Ικαρία.
Το κάθε πέρυσι και καλύτερα νομίζω ταιριάζει ιδανικά στην περίπτωση της εστίασης. Η χρονική διάρκεια δεν άλλαξε και τόσο, όμως η μείωση αποδοχών έχει γίνει από πέρυσι και είναι λογικό».
Γιάννης Πολίτης – Σέρβις Παραλία Καλαφάτης – Μύκονος
«Κάθε αρχή και δύσκολη. Για την οικογένεια μου. Την πρώτη φορά ξεκίνησε σαν ένα αστείο για μένα, το οποίο έγινε πράξη. Δεν είχα βρεθεί ποτέ 4 μήνες μακριά από την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Παρόλα αυτά χρόνο με τον χρόνο υπήρχε μια εξοικείωση με αυτό το θέμα, και εφόσον πλέον είναι το επάγγελμα μου, υπάρχει κατανόηση και από τις δύο πλευρές. Είναι πλέον κάτι το φυσιολογικό.
Φέτος θα είναι η 7η σερί σεζόν που εργάζομαι για τον όμιλο Χανιώτης Α.Ε και συγκεκριμένα στο Agia Anna Beach Bar & Restaurant, Μύκονος. Όταν αποφασίζεις να κάνεις μια εποχική δουλειά και συγκεκριμένα το καλοκαίρι, ξέρεις εκ των προτέρων ότι οι συνθήκες εργασίας θα είναι απαιτητικές. Σε ρυθμούς high season (Ιούλιος-Αύγουστος) δεν υπάρχουν ωράρια, ούτε ρεπό καθώς ο όγκος της δουλειάς είναι τεράστιος και απαιτητικός. Σε αυτό το χρονικό διάστημα οι στόχοι της επιχείρησης είναι πολύ μεγάλοι και δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση.
Το καλοκαίρι του 2020 ήταν για όλους μας κάτι το πρωτοφανές. Υπήρχε σε όλους τους τομείς μείωση κατά 60%, και το λέω αυτό διότι οι 5 μήνες που έμεινα στο νησί, μου απέφεραν, σχεδόν τα μισά έσοδα, αφού δούλεψα σχεδόν τις μισές μέρες. Ελπίζουμε φέτος να είναι καλύτερα τα πράγματα».
Δημήτρης Σαρίδης – Υπεύθυνος Εστιατορίου – Μάνη
«Είναι μία ιδιαίτερη συνθήκη που πολλοί συνάδελφοι την βιώνουμε κάθε χρόνο. Είναι δύσκολο αναμφισβήτητα αλλά έχουμε μάθει να ζούμε έτσι και πορευόμαστε αναλόγως. Δεν είναι πολλά τα χρόνια που δουλεύω σεζόν, συνολικά μέσα στα 15 χρόνια που εργάζομαι στον επισιτισμό τα 5 είναι σεζόν. Αλλά τα χρόνια που εργάζομαι ήταν πάντα μακριά από το σπίτι μου, είτε ήταν στην Αθήνα, είτε στο Λονδίνο.
Η ερώτηση, ποιές οι συνθήκες εργασίας, έχει πολλά παρακλάδια και θα χρειαζόμασταν ώρες για να την αναπτύξουμε. Προσωπικά έως σήμερα έχω βιώσει καλές συνθήκες εργασίας χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ώστε να με κάνουν να αποχωρήσω από μια συνεργασία. Από εμπειρίες συναδέλφων, όμως έχω ακούσει και έχω δει με τα μάτια μου πολλές παρατυπίες, αθέτηση συμφωνηθέντων και τριτοκοσμικές συνθήκες διαμονής. Το λυπηρό είναι ότι οι εργαζόμενοι φοβούνται να αντιδράσουν και να καταγγέλλουν τέτοιες συνθήκες χωρίς δεύτερη σκέψη διότι έτσι διογκώνεται το ήδη υπάρχον καθεστώς .
Πέρυσι δεν δούλεψα σεζόν γιατί βρισκόμουν στο εξωτερικό, αλλά φέτος που θα φύγω σίγουρα έχει συρρικνωθεί η χρονική διάρκεια και πολλοί εργοδότες δυστυχώς με την πρόφαση του κορονοϊού μειώνουν αισθητά τις αποδοχές, είτε τα δώρα, είτε τα ένσημα. Εύχομαι να φτιάξουν τα πράγματα και να έχουμε μια καλή σεζόν χωρίς ευτράπελα, να έχουμε δουλειά και αισιοδοξία».
Νίκος Αποστολόπουλος – Barista – Μύκονος
«Οταν φεύγεις για πρώτη φορά να πας να δουλέψεις σε ένα νησί σεζόν στην αρχή είναι δύσκολο, γιατί αποχωρίζεσαι την οικογένεια σου και τους δικούς ανθρώπους. Αυτούς που σε καταλαβαίνουν. Φεύγεις από το σπίτι σου και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις. Αυτή θα είναι η δέκατη χρόνια που φεύγω.
Οι συνθήκες εργασίας σε αυτές τις δουλειές δεν είναι και οι καλύτερες γιατί δεν μένεις μόνος σου, είσαι μακριά από το σπίτι σου και δεν ξέρεις, ούτε που θα μείνεις, ούτε με ποιος θα μένεις στο ίδιο σπίτι . Πολλές φορές στην αρχή είναι και ένα δωμάτιο που το μοιράζεσαι με κάποιον ή κάποιους αγνώστους κάτι το οποίο είναι από μόνο του δύσκολο. Επίσης έχει τύχει και το φαγητό να μην είναι και τόσο καλό και να αναγκάζεσαι να τρως από έξω με αποτέλεσμα να ξοδεύεις πολύ περισσότερα χρήματα. Πάντα βέβαια εξαρτάται που εργάζεσαι και τι σου προσφέρει η κάθε επιχείρηση. Μερικές φορές είναι όλα καλά και άλλες δεν είναι και τόσο ωραία τα πράγματα.
Με την πανδημία η κατάσταση άλλαξε παρά πολύ. Οι ώρες που εργάζεσαι είναι περισσότερες, γιατί οι πιο πολλές επιχειρήσεις ανοίγουν με προσωπικό ασφαλείας λόγω του ότι δεν γνωρίζουν πόση δουλειά θα έχει. Τα χρήματα είναι λιγότερα σε σχέση με άλλες χρονιές εξαιτίας της μειωμένης προσέλευσης του κόσμου. Την προηγούμενη χρόνια δουλέψαμε με μια αβεβαιότητα γιατί δεν ξέραμε για ποσό καιρό θα εργαστούμε και υπήρχε ο φόβος του ιού να μην κολλήσει κάποιος, αλλά και να μην κλείσει η επιχείρηση. Η χρονική διάρκεια της σεζόν πέρυσι μειώθηκε παρά πολύ από τους έξι ή εφτά μήνες στους τρεις. Φέτος θα ξεκινήσουμε τέλος του Μαΐου. Εύχομαι η κατάσταση να είναι καλύτερη για όλους, γιατί έχουμε περάσει μια παρά πολύ δύσκολη χρόνια, όχι μόνο στο οικονομικό κομμάτι, αλλά και στο ψυχολογικό».
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ
Στη Μύκονο γνωρίστηκαν και πλέον είναι παντρεμένοι
Ειρήνη Αντωνοπούλου Ρεσεψιονίστ σε οικογενειακή επιχείρηση – Θανάσης Διαμαντόπουλος – Οδηγός σε τουριστικά γραφεία – Μύκονος
Ειρήνη: Στην Μύκονο πηγαίνω για δουλειά τα πέντε τελευταία χρόνια. Δούλεψα στο πόστο της ρεσεψιόν σε μια οικογενειακή επιχείρηση λίγα μέτρα μακριά από τους γνωστούς Μύλους. Γι αυτή την περίοδο στο νησί έχω να πω μόνο καλά λόγια. Γνώρισα υπέροχο κόσμο από όλα τα πλάτη της γης. Είχα την τύχη οι εργοδότες μου να είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και μου εξασφάλισαν έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής στο νησί. Αυτό που μου έκανε εντύπωση μάλιστα ήταν το γεγονός πως μου φέρονταν σα να ήμουν παιδί τους και πολλές φορές είχα αμέριστη βοήθεια, τόσο σε προσωπικά θέματα, όσο και στην δουλειά. Το νησί είναι υπέροχο και πέρα από το κοσμοπολίτικο κομμάτι υπάρχει και η άλλη πλευρά με τα όμορφα πανηγύρια, τις εκκλησίες και τα έθιμα.
Σίγουρα οι έξι μήνες συνεχόμενης δουλειάς χωρίς ρεπό ήταν απόλυτα κουραστική και δεν υπήρχε χρόνος για προσωπική ζωή, αλλά και για ξεκούραση. Η τρομερή κίνηση Ιούλιο – Αύγουστο οπωσδήποτε για τον εργαζόμενο δυσκολεύει το έργο του. Τα χρήματα με μια «σφιχτή» πολιτική ήταν καλά για να ζήσεις και τους υπόλοιπους μήνες.
Ωστόσο η σεζόν μετά του COVID εποχή έχει μειωθεί. Δεν είναι σε καμία περίπτωση τα ίδια χρήματα και η ίδια δουλειά. Πλέον θα το σκεφτείς να αφήσεις το σπίτι σου με τον φόβο της νόσου, αλλά και το γεγονός πως η σεζόν ξεκινά μέσα Ιουνίου και διαρκεί μέχρι μέσα Σεπτέμβρη. Η σεζόν έχει τα θετικά της πιο πολύ όταν είσαι σε πιο νεαρή ηλικία και ανέχεσαι περισσότερα, όπως επίσης αντέχεις και πιο πολύ τις εξαντλητικές ώρες δουλειάς. Μεγαλώνοντας οπωσδήποτε είναι πιο δύσκολο να αποχωρίζεται τους αγαπημένους σου. Πέρυσι δεν δούλεψα στο νησί και φέτος φαντάζει επίσης δύσκολο.Ο τομέας μας έχει πληγεί αρκετά και αναφέρομαι στους εργαζόμενους, ωστόσο η πολιτεία έχει στηρίξει περισσότερο τους εργοδότες. Εύχομαι η φετινή χρόνια να είναι καλύτερη γιατί η Ελλάδα έχει ανάγκη τον τουρισμό
Θανάσης: Εργάζομαι ως οδηγός τις τελευταίες τέσσερις σεζόν. Για μένα δεν ήταν δύσκολο να αποχωρίζομαι τους δικούς μου. Επρεπε να εργαστώ.
Οι συνθήκες στο νησί είναι πολύ πιεστικές στον τομέα της δουλειάς, λόγω του πολύ κόσμου που πρέπει άμεσα να μεταφερθεί σε όλο το νησί πολύ γρήγορα χωρίς ωστόσο να υπάρχουν οι υποδομές όπως καλός δρόμος και πάρκινγκ. Οι συνθήκες διαμονής θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες. Θεωρώ πως οι επιχειρήσεις δεν υπολογίζουν το προσωπικό και ενδιαφέρονται πιο πολύ για τα χρήματα. Για μένα δεν πρέπει να μειωθούν οι αποδοχές των εργαζομένων λόγω covid διότι το προσωπικό είναι αυτό που βγάζει την πολύ δουλειά και διακινδυνεύει την υγεία του, αφού έρχεται σε επαφή με τον πολύ κόσμο. Βέβαια έτσι κι αλλιώς διακινδυνεύαμε, με τους ακατάλληλους δρόμους, τον μεθυσμένο κόσμο να οδηγεί ακατάλληλα αυτοκίνητα και μηχανάκια. Θεωρώ πως η φετινή χρόνια θα είναι το ίδιο δύσκολη με πέρυσι. Η μικρή σεζόν δεν ωφελεί τον εργαζόμενο και επίσης οι αποδοχές ήταν μικρές σε σχέση με τις ώρες δουλειάς. Μια… ζημιά που ήδη είχε γίνει με την κρίση στην Ελλάδα. Προσωπικά δεν σκέφτομαι να πάω για δουλειά φέτος. Θα μου λείψει το νησί γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που αξίζεις να έχεις στην ζωή σου».
