Όταν η μητέρα της Βιτόριας Μπουένο την πήγε στο πρώτο μάθημα μπαλέτου, ανησυχούσε για το αν η πεντάχρονη κόρη της θα κατάφερνε να προσαρμοστεί.
Έχοντας γεννηθεί χωρίς χέρια, το όνειρο της Μπουένο να γίνει χορεύτρια φάνταζε οδυνηρά μη ρεαλιστικό, ειδικά σε μια μικρή πόλη της Βραζιλίας, όπου η αναπηρία της προκαλούσε την περιέργεια των άλλων.
«Ο κόσμος σχημάτιζε ουρές έξω από το σπίτι για να τη δει», λέει η μητέρα της Βάντα, 39 ετών, που δεν μπορεί να ξεχάσει την έλλειψη ευαισθησίας των συμπολιτών της. «Σήκωναν τα μανίκια της για να κοιτάξουν».
Όμως, η Μπουένο, 16 ετών σήμερα, είναι επικεντρωμένη στις πιρουέτες της και σε άλλες τεχνικές προκλήσεις της τέχνης της.
Εκτός, άλλωστε, του μπαλέτου, χορεύει, επίσης, τζαζ και κλακέτες.
Τώρα πια, παρακολουθεί τακτικά τα μαθήματα στην ακαδημία μπαλέτου, στην πόλη της, στην πολιτεία Μίνας Ζεράις. Χάρη στο ταλέντο της, εξάλλου, έχει αναδειχθεί σε αστέρι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς.
«Για εμένα, τα χέρια, είναι απλά μια λεπτομέρεια»
, λέει η ίδια, στο θέατρο όπου δίνει παραστάσεις. «Ακολουθώ με τα μάτια μου, σαν να βρίσκονταν εκεί».
Το να την παρακολουθεί κανείς να κινείται με άνεση στην ξύλινη σκηνή, σε απόλυτο συγχρονισμό με τις συναδέλφους της, είναι πολύ εύκολο να ξεχάσει ότι χορεύει χωρίς χέρια.
«Δεν νιώθω ότι τα χρειάζομαι καθόλου», σημειώνει.
