Του Ανδρέα Κολλιόπουλου
Οι ελλείψεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση της Αχαΐας, σαν μια πρώτη εικόνα, είναι μεγάλες στον τομέα της ειδικής αγωγής και ειδικότερα στην παράλληλη στήριξη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 145 δασκάλους που ζήτησαν τα σχολεία της Αχαΐας για την παράλληλη στήριξη στην σχολική βαθμίδα του δημοτικού προσλήφθηκαν μόλις 62. Στην βαθμίδα του νηπιαγωγείου από τους 39 επιπλέον εκπαιδευτικούς που ζητήθηκαν πάντα στον τομέα της παράλληλης στήριξης έγιναν μόλις 18 προσλήψεις.
Συνολικά μιλάμε έτσι για 104 ελλείψεις στην παράλληλη στήριξη σε δημοτικά και νηπιαγωγεία. Ελλείψεις υπάρχουν επίσης και στα τμήματα ένταξης, φτάνοντας συνολικά τα 20, με τα 13 από αυτά να αφορούν δασκάλους του δημοτικού και εφτά νηπιαγωγούς.
Ξεκάθαρη εικόνα δεν υπάρχει για την ώρα στα κενά και στις ελλείψεις που θα προκύψουν σε μία ακόμα δομή που σχετίζεται με την ειδική αγωγή, στις Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας που είναι απαραίτητες για τα σχολεία κυρίως που διαθέτουν προσφυγόπουλα ή άλλα παιδιά με διαφόρων ειδών μαθησιακές δυσκολίες.
Επίσης ακόμα δεν υπάρχει σαφή εικόνα για τα κενά και τις ελλείψεις σε βοηθητικό προσωπικό που έχει ορίσει το ΚΕΔΑΣΥ για τα παιδάκια κυρίως του νηπιαγωγείου που έχουν διαφόρων ειδών δυσκολίες.
Σε δεύτερη μοίρα
Όλα αυτά δείχνουν για ακόμα μια φορά ότι η πολιτεία και το υπουργείο εξακολουθεί να αφήνει σε δεύτερη μοίρα την ειδική αγωγή και τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. «Οι ελλείψεις αυτές είναι πράγματι μεγάλες στην Αχαΐα και δυσανάλογες σε σύγκριση με άλλες περιοχές.
Ελπίζουμε οι αρμόδιοι να κάνουν ότι χρειάζεται για να δώσουν το βάρος τους στο δεύτερο κύμα προσλήψεων στην ειδική αγωγή καλύπτοντας όσα περισσότερα κενά γίνεται» τονίζει από την πλευρά του ο Νίκος Θεοδωρόπουλος.
«Ειδικότερα στην παράλληλη στήριξη τα κενά είναι πολλά και θα γίνει αυτό που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια όπου ένας συνάδελφος αναγκαζόταν και είχε υπό την εποπτεία του δύο ή και τρία παιδάκια , με την όλη διαδικασία να χάνει το νόημα της. Η παράλληλη στήριξη είναι «1 προς 1», δηλαδή ένας δάσκαλος για κάθε παιδί».
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος”).