Του Διονύση Ζακυνθινού
Έχουν να το λένε οι ιθύνοντες της εστίασης ότι ο κλάδος τους είναι μετά από το Δημόσιο ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης στην Ελλάδα. Οι αριθμοί, τούς επιβεβαιώνουν.
Στην Αχαΐα εκτιμάται ότι στην εστίαση απασχολούνται περί τις 30.000 άτομα, εκ των οποίων περισσότεροι από τους μισούς (15.000 και πλέον) έχουν μπει πλέον σε καθεστώς αναστολής σύμβασης εργασίας.
Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, καθώς θεωρείται πλέον βέβαιο ότι εκατοντάδες επιχειρήσεις, υπό το βάρος των συσσωρευμένων οικονομικών υποχρεώσεων στις οποίες δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, δεν πρόκειται να επαναλειτουργήσουν. Θα βάλουν, δηλαδή, οριστικά λουκέτο.
Σπύρος Στεργίου: Πρέπει να τυπωθεί χρήμα
Ο πρόεδρος του ΣΚΕΑΝΑ (Συλλόγου Καταστηματαρχών Εστίασης και Αναψυχής Νομού Αχαΐας) Σπύρος Στεργίου, σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο ίδιος δεν βλέπει τον κλάδο να επαναλειτουργεί, τουλάχιστον σύντομα, και πολύ περισσότερο δεν βλέπει μετά από την άρση του lockdown ουσιαστικά περιθώρια ανάκαμψης.
Πάντως, όσο κι αν ακούγεται σε πολλούς παράδοξο, για τους επιχειρηματίες της εστίασης, ήταν και είναι προτιμότερο να ανοίξουν τα μαγαζιά τους, μια και καλή. Ο λόγος είναι ότι το «άνοιξε – κλείσε» για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι ιδιαίτερα κοστοβόρο.
«Εμείς δεν είμαστε όπως τα εμπορικά μαγαζιά. Δεν μάς συμφέρει να ανοίξουμε με περιορισμένη χωρητικότητα» ξεκαθαρίζει ο κ. Στεργίου, παίρνοντας ως παράδειγμα τη δική του περίπτωση. «Εγώ, που έχω μαγαζί με 100 καρέκλες τον χειμώνα και 200 το καλοκαίρι, θέλω 5.000 ευρώ για να ανοίξω», εξηγεί.
Και να σκεφτεί κανείς ότι το lockdown στην εστίαση έγινε τον Νοέμβριο με την προσδοκία να διασωθεί ένα σημαντικό μέρος του τζίρου του κλάδου, που την εορταστική περίοδο προσεγγίζει κατά μέσο όρο τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Πλέον, χάθηκε κι αυτό, με αποτέλεσμα, και κατά τον κ. Στεργίου, πολλές επιχειρήσεις να είναι προ των πυλών ενός αναπόφευκτου λουκέτου.
Παράλληλα, και μπροστά σε ένα γενικότερο ορατό οικονομικό αδιέξοδο, με απροσδιόριστες κοινωνικές επιπτώσεις, ο ίδιος επαναλαμβάνει την πάγια θέση του «η Ευρώπη να τυπώσει χρήμα», προοπτική πάντως που (προς το παρόν) δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα…
(εφ. Νεολόγος των Πατρών)
