Εάν υπάρχει κάτι που πρέπει να μας απασχολεί σοβαρά εβδομήντα επτά χρόνια μετά τη λήξη του Β’ παγκόσμιου πολέμου είναι ότι λαοί και ηγέτες ‘’ψάχνονται’’ για τις επόμενες μέρες και χρόνια με διαθέσεις επαναπροσδιορισμού ρόλων, συνόρων και σκοπιμοτήτων. Η ημέρα με την μεγαλειώδη παρέλαση στη Μόσχα είχε όλα τα στοιχεία τοποθέτησης των σημερινού κόσμου στη σύγχρονη πραγματικότητα, με φανερή πλέον αντιπαλότητα Δύσης και Ανατολής. Και ενώ οι προπαγανδιστές της πληροφόρησης του Δυτικού κόσμου δημοσίευαν σενάρια επί σεναρίων με το γνωστό συνωμοσιολογικό πνεύμα της ηλεκτρονικής πληροφόρησης, η ωμή πραγματικότητα ουδόλως σχολιάστηκε. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι λαλίστατοι ινστρούχτορες πέραν του Ατλαντικού και διάφοροι κουτόφραγκοι των Βρυξελλών ‘’την έκαναν γαργάρα’’, κατά πως λέει ο λαός! Και μένουμε ύστερα οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι να βάζουμε στο μυαλό μας χιλιάδες σκέψεις με αυτά που βλέπουμε και ακούμε να συμβαίνουν, μέχρι το σημείο να φοβόμαστε μήπως ζούμε με διαφορετικό τρόπο, στην εποχή του 1939!
Εδώ και τρείς και πλέον δεκαετίες το δόγμα του αναπτυσσόμενου κόσμου ήταν η διαφορά Ευρώπης- Αμερικής με το Ισλάμ, την τρομοκρατία και τον φανατισμό στη Μέση Ανατολή και τον Αραβικό κόσμο. Χτίστηκαν ολόκληρες πολιτικές, έγιναν πόλεμοι, με το πρόσχημα του ‘’ εκδημοκρατισμού των αλλοφύλων’’ που είχαν ταυτόχρονα με το φανατισμό τους και μπόλικο πετρέλαιο και στοίχισαν ζωές χιλιάδων ανθρώπων, προσφυγικούς ξεριζωμούς και μετακινήσεις πληθυσμών! Και ενώ ο Δυτικός κόσμος αγωνιζόταν τάχα να εμποδίσει το φανατικό κλίμα να αποκτήσει υπερδυνάμεις ως η κύρια απειλή της παγκόσμιας ειρήνης, στον ‘’ κόρφο μας μεγάλωναν φίδια’’ που ταΐζαμε και χαϊδεύαμε ως ακίνδυνα και φιλικά.
Πανηγύριζαν οι ΗΠΑ τις δεκαετίες 90 και ύστερα για την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και προσπαθούσαν να δουν τον Πούτιν σύμμαχο στην παγκοσμιοποίηση και στον ‘’ εκδημοκρατισμό’’ της χώρας του και των γύρω χωρών. Κι όταν κατάλαβαν ότι πρόκειται όχι για ένα πολιτικό συνομιλητή του χεριού τους, αλλά έναν πράκτορα απρόβλεπτο και επικίνδυνο, είχαν χάσει τρείς δεκαετίες και έτρεχαν να προλάβουν… Κι όταν είδαν ότι δεν προλαβαίνουν γιατί ο τύπος έχει σχέδιο και όραμα και δεν μασάει, αποφάσισαν να τον προκαλέσουν και να τον χαρακτηρίσουν επίσημα κύριο αντίπαλο δέος, με κάθε κόστος απ ότι αποδεικνύεται. Από την άλλη οι αφανείς ηγέτες του κόσμου οι Κινέζοι, με το έξυπνο πρόσχημα της διείσδυσης του μαρξιστικά ελεγχόμενου καπιταλισμού, εισέβαλαν ηρωικά στην Ευρώπη ελέγχοντας σε μεγάλο βαθμό την καθημερινή οικονομία της αγοράς και ‘’ αγόρασαν’’ ταυτόχρονα το χρέος των ΗΠΑ προς τον κόσμο. Και με την περίπτωση της πανδημίας του κορωνοϊου , απέδειξαν ότι μπορούν εμμέσως πλην σαφώς να ελέγχουν τον πληθυσμό της γης με τρόπο εξαιρετικά επικίνδυνο. Άρα λοιπόν προς ποιά παγκόσμια κοινότητα οδεύει ο κόσμος όπως τη φαντάζεται ίσως ο Μπίλ Γκέιτς ή οποιοσδήποτε άλλος ‘’παγκόσμιος εγκέφαλος’’; Κολοκύθια τούμπανα! Ο Δυτικός κόσμος σήμερα είναι σε άμυνα, σε αδιέξοδες λογικές και σχεδιασμούς που φαίνεται να ανατρέπονται καθημερινά. Όσο γρηγορότερα αφυπνιστούν οι λαοί και οι ηγέτες τόσο καλύτερα για τον κόσμο.
Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα που δεν μπορεί να επηρεάσει εξελίξεις. Μπορεί όμως να συμμετέχει σ’ αυτές επ’ ωφέλεία της πριν την επηρεάσουν. Είναι καλό να βρισκόμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορίας αλλά είναι αναγκαίο να έχουμε εθνικά αντανακλαστικά ισχυρά και άμεσης αποτελεσματικότητας. Γράφεται ιστορία γύρω μας και ας έχουμε το νου μας σε Ανατολή και Δύση. Και ασφαλώς όχι για εσωτερική κατανάλωση…
