Αν οι συνεντεύξεις του Θανάση Λάλα έκαναν τη διαφορά έχοντας αφήσει τη δική τους σφραγίδα στον χώρο των ελληνικών ΜΜΕ, αναμφίβολα εκείνες που πήρε ο γνωστός δημοσιογράφος από τον Ανδρέα Παπανδρέου έχουν πολλούς πρόσθετους λόγους να κατατίθενται ως κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν ειδικότερα οι απαντήσεις που έμειναν κρυφές ή παραλείφθηκαν, παρά την επιμονή του πολιτικού για το αντίθετο.
Είναι εντυπωσιακός ο τολμηρός λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος δεν φοβάται να απαντήσει στις απρόσμενες και προκλητικές ερωτήσεις του νεαρού τότε Θανάση Λάλα όπως για το αν είναι όντως αλαζόνας, αν υπήρξε γοητευτικός ψεύτης και αν ήξερε ότι ένας από τους πιο κοντινούς συνεργάτες του χρηματιζόταν. Σε αυτές ο κορυφαίος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και άλλοτε πρωθυπουργός εξηγεί αναλυτικά τη θέση του για τον χρηματισμό των πολιτικών και τη σχέση του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ενώ απαντά στις φήμες για το ότι υπήρξε ο άνθρωπος των Αμερικανών στην Ελλάδα και αν τελικά πρόδωσε τον Κορνήλιο Καστοριάδη και την υπόλοιπη παρέα, όπως τον κατηγορούσαν.
Ο Ανδρέας με τη Σοφία στην αγκαλιά του, ενώ ο Γιώργος παίζει με τα σκυλιά. Στη γωνία αριστερά διακρίνεται η μητέρα του Σοφία. Μινεσότα, 1955
Για την ακρίβεια, στο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός με τίτλο «Ανδρέας Παπανδρέου: Δεν μετανιώνω για ό,τι κι αν έζησα, γι’ αυτό αποφασίζω να σ’ τα διηγηθώ», ο αναγνώστης θα βρει όχι μόνο απαντήσεις σε 1.500 απροσδόκητα ερωτήματα, αλλά και 100+6 αυτοβιογραφικά διηγήματα διαλόγων, 35 σπάνιες εικόνες του «άλλου Ανδρέα», καθώς και ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ με αφηγήσεις του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου από το αρχείο του πολυπράγμονα, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, δημοσιογράφου, καθώς σήμερα βλέπουμε τον Θανάση Λάλα, εκτός από τη δημοσιογραφία και τα δικά του έντυπα, να είναι εξίσου αφοσιωμένος στο καλλιτεχνικό του έργο και τη συγγραφή.
Οπως επισημαίνει χαρακτηριστικά στην εισαγωγή ο συγγραφέας Θανάσης Λάλας εξηγώντας την ανάγκη και την αφορμή της συγγραφής αυτού του βιβλίου: «Αυτό το βιβλίο καθυστέρησε πολύ να γίνει πραγματικότητα. Ξεκίνησε σαν ένα απίστευτο όνειρο, σαν μια τύχη που σπάνια σου δίνεται στη ζωή. Να σκεφτείτε ότι, όταν πρωτοσυνάντησα τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, ήμουν 28 χρόνων και εκτός δημοσιογραφικού κατεστημένου.
Είχα κάνει ήδη συνεντεύξεις στο περιοδικό “Περιοδικό” και στο τότε νεοεκδοθέν περιοδικό “Status”, αλλά σίγουρα δεν θα ήμουν ποτέ επιλογή του επιτελείου ενός πρωθυπουργού, οπότε θα ήταν σχεδόν αδύνατον να φτάσω και να σταθώ απέναντι στον Πρωθυπουργό της χώρας, και μάλιστα κουβαλώντας σε αυτή την πρώτη συνάντηση το νεανικό θράσος που στηριζόταν στην περιέργειά μου να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα για το Δωμάτιο της Εξουσίας! Ο Τηλέμαχος Χυτήρης ήταν για μένα ο άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα αυτής της Τύχης.
Ηταν και παραμένει ποιητής, αναγνώστης ειδικών λογοτεχνικών περιοδικών, ένας ξεχωριστός άνθρωπος που ως είδος σπάνια ευδοκιμεί στα Δωμάτια της Εξουσίας. Είχε διαβάσει συνεντεύξεις μου, είχε ξεχωρίσει πριν από πολλούς άλλους το ύφος και υπερθεμάτισε στην προοπτική μιας κουβέντας μου με τον Πρόεδρο. Η φωνή του Τηλέμαχου Χυτήρη στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μού ανακοίνωσε την ημέρα και την ώρα που θα είχα την πρώτη συνάντησή μου με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος με υποδέχτηκε και με οδήγησε στο σαλόνι του σπιτιού του Πρωθυπουργού, όπου έμεινα τις τρεις πρώτες ώρες από τις πενήντα περίπου ώρες που έζησα συνομιλώντας τα επόμενα χρόνια με τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου».
Εξηγώντας μάλιστα το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, επισημαίνει πως πρόκειται για απαντήσεις που παραλείφθηκαν από τις δημοσιευμένες συνεντεύξεις γιατί «ήταν πολύ πιθανό να παρεξηγηθούν. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι με τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου τόλμησα και ρώτησα πράγματα που δύσκολα απαντώνται από έναν άνθρωπο της εξουσίας. Η τόλμη και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο Πρόεδρος σε αυτές τις συνομιλίες δημιούργησαν ένα βιβλίο που δεν είναι απλώς καθρέφτης της εξουσίας, είναι και το τι βλέπει κάποιος πίσω από τον καθρέφτη της. Στο βιβλίο αυτό μετέχει ως συνομιλητής ένας άνθρωπος που η ευαισθησία του, η καλλιέργειά του, η εξυπνάδα του και το πνεύμα του τον βοηθούν να αποκαλύψει το “άλλο” πρόσωπο του ηγέτη», καταλήγει ο συγγραφέας.
Με τον ακόλουθο της αμερικανικής πρεσβείας Monty Stearns και τη σύζυγό του Antonia το 1964. Το 1981-1985 και λόγω αυτής της φιλίας ο Stearns έγινε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα
Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο αυτό όχι μόνο χαρτογραφεί ολόκληρη τη διαδρομή του πολιτικού Ανδρέα, ο οποίος αναλύει διεξοδικά πώς βρέθηκε στην Αμερική και στο Χάρβαρντ -«από τύχη», όπως δηλώνει χαρακτηριστικά-, πώς επέστρεψε στην Ελλάδα ως οικονομικός σύμβουλος του Καραμανλή και πώς κατέληξε να πιστεύει ότι η «Aλλαγή» και ο σοσιαλισμός είναι η μόνη λύση, αλλά ρίχνει φως σε πολλές άγνωστες πτυχές της προσωπικότητάς του.
Επίσης, αναφέρεται εκτενώς στις σχέσεις του Παπανδρέου με τους υπόλοιπους πολιτικούς, καθώς ο ίδιος δείχνει να τιμά σε μεγάλο βαθμό τον Καραμανλή, τον οποίο θεωρεί ισάξιο αντίπαλο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι του λείπουν οι μνημειώδεις λεκτικές αντιπαραθέσεις τους στη Βουλή, σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, για τον οποίο δεν δείχνει να τρέφει την ίδια εκτίμηση. Παραδέχεται ότι πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ίδιος, υπέπεσαν σε λάθη, αλλά καταλήγει ότι όλα έγιναν με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Στο σημείο, πάντως, που επανέρχεται διαρκώς είναι στην ταραχώδη σχέση με τον πατέρα του, Γεώργιο Παπανδρέου, τον οποίο παραδέχεται ότι ήταν από τους πολιτικούς που θαύμαζε περισσότερο εκτός από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον δημοσιογράφο, πολιτικό και διπλωμάτη, πρεσβευτή των ΗΠΑ από το 1961 έως το 1965 στα Ηνωμένα Εθνη, Αντλάι Στίβενσον. Παραδέχεται, επίσης, ότι «η Εξουσία είναι ιστορία των εξαπατημένων ονειροπόλων» γιατί «είναι δύσκολο να είσαι σε θέση να βλέπεις αυτό που πίστευες σαν την καλύτερη λύση να γίνεται το μεγαλύτερο πρόβλημά σου».
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι ο άλλοτε πανίσχυρος ηγέτης παραδέχεται, πολλές φορές στις συνεντεύξεις με τον Λάλα, τα λάθη του -όλοι θυμόμαστε το περίφημο «mea culpa» μέσα στη Βουλή- με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που δεν συναντάς στους σημερινούς πολιτικούς, οι οποίοι αδυνατούν όχι μόνο να αναλάβουν την ευθύνη των λάθος αποφάσεών τους, αλλά και δεν έχουν το θάρρος να ομολογήσουν τα εσωτερικά τους διλήμματα και τις αμφιβολίες τους.
Επιπλέον ο Ανδρέας Παπανδρέου ομολογεί ότι έχει μυστικά τα οποία, όπως λέει χαρακτηριστικά: «Αν ομολογούντο, θα μας απορρύθμιζαν, θα επηρέαζαν τη σκέψη και τη στάση των άλλων απέναντί μας. Είναι η ντροπή μας, οι μικρότητές μας, οι ενοχές μας, οι φόβοι μας, τα ανεξήγητα που μας εξηγούν πιο ολοκληρωμένα σαν προσωπικότητες! Μην ξεχνάτε ότι είμαστε κι αυτά που αγνοούν οι άνθρωποι για μας, είμαστε το σκοτάδι μας. Η όποια λάμψη μας μεγεθύνεται από το σκοτάδι μας».
Πηγή: Protothema.gr
