Διηγείται ο Βαγγέλης Πολίτης
«Όλα ξεκίνησαν όταν ήρθα από την Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Είχα παραιτηθεί από τη δουλειά μου στην Εθνική Τράπεζα και είχα αποφασίσει ερχόμενος εδώ, σε ένα μεταβατικό στάδιο, να ανοίξω ένα μαγαζί το οποίο να είναι μπαρ με χαρακτήρα και να προσφέρει κάτι στην πόλη, να φιλοξενεί εκδηλώσεις. Ερχόμενος στην Πάτρα μαζί με την πρώην γυναίκα μου τη Μαρία την Αλεξοπούλου σκεφτήκαμε το δικό της το φιλικό περιβάλλον και από τους γνωστούς της αυτή που αποφάσισε να εμπλακεί σε αυτή την περιπέτεια, ήταν η Αναστασία η Ντόντη. Ψάχναμε για πολύ καιρό να βρούμε χώρο στην Πάτρα αλλά πολλοί δεν μας τα νοικιάζανε γιατί δεν ξέρανε τι είναι αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Εκείνη την εποχή τα μόνα bar που γνώριζαν, ήταν τα κακόφημα και τα bar με κονσομασιόν.
(αρχείο Βαγγέλη Πολίτη- Στεργίου)
Ψάξαμε στην Αγίου Γεωργίου, στα νεοκλασικά της Τριών Ναυάρχων και ψάχνοντας και κουβεντιάζοντας, η Αναστασία έμαθε ότι ένας ενοικιαστής τους, στο κτίριο της Αγίου Ανδρέου και Ζαΐμη θα έφευγε. Το συζητήσαμε με την οικογένειά της. Στην αρχή τους ήρθε πάρα πολύ περίεργο, τρομοκρατήθηκαν. Μετά πείστηκαν για την αξιοπιστία του εγχειρήματος και τελικά μας το παραχώρησαν και κάπως έτσι τον Γενάρη του 1980, κάναμε τον «Πολύγημο» στο κτίριο του αρχοντικού Ζαΐμη στην Αγίου Ανδρέου.
Η ιδέα μου είχε έρθει από το πρώτο μπαρ που είχε γίνει στην Αθήνα και λεγόταν «Ιποππόταμος» στην οδό Διδότου. Είδα ότι αυτό λειτούργησε εκεί. Ήταν η εποχή μετά τη δικτατορία, υπήρχε ένα κλίμα, ο κόσμος ήθελε να εκφραστεί και ιδίως όσοι είχαν κάποια άποψη. Για αυτό και δεν θέλαμε να κάνουμε ένα απλό μπαρ. Θέλαμε ένα χώρο που να μπορεί και να φιλοξενεί εκδηλώσεις μικρού τύπου.
Η πρώτη εκδήλωση που έγινε τρεις περίπου μήνες μετά το άνοιγμα, ήταν με τον Βασίλη Λάγγο (αρχείο Βαγγέλη Πολίτη- Στεργίου)
Ο “ Πολύφημος“ ήταν ένα μπαρ τύπου βιενέζικο που το διαμορφώσαμε με τέτοιο τρόπο ώστε να προσαρμόζεται απόλυτα στην αισθητική του χώρου γιατί το κτίριο είχε οροφογραφίες και ιδιαίτερη αισθητική. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο γιατρός ο Αριστείδης ο Ντόντης συνέχιζε το ιατρείο του, είχαμε κάνει και ειδική μόνωση.
Εμείς ήμασταν στο ισόγειο.
Ερχόμενος στην Πάτρα θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί από τα καφέ- ζαχαροπλαστεία που υπήρχαν εδώ και τα οποία είχαν μείνει ζωντανά, ενώ στην Αθήνα είχαν αρχίσει να εξαφανίζονται με εντατικούς ρυθμούς. Ένας από αυτούς τους χώρους που με είχαν εντυπωσιάσει ήταν τα «Ολύμπια». Είχα πάει στα “Ολύμπια”, είχα φωτογραφήσει τους καναπέδες, τις καρέκλες και τα τραπέζια και φτιάξαμε τα έπιπλα του μαγαζιού κατ’ ομοίωση των τραπεζοκαθισμάτων του αγαπημένου αυτού ζαχαροπλαστείου. Οι αφίσες ήταν όλες από την γκαλερί Ζουμπουλάκη.
Αρχείο Στέλιου Αποστολόπουλου, από το Μουσείο Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ
Είχαμε επίσης ψάξει και είχαμε βρει καρέκλες στο Μοναστηράκι να είναι όλες του ιδίου στυλ και φωτιστικά. Τα αγοράσαμε όλα ένα –ένα.
Η πρώτη εκδήλωση που έγινε τρεις περίπου μήνες μετά το άνοιγμα, ήταν με τον Βασίλη τον Λάγγο που είχε παίξει στο 1922 του Κούνδουρου και ο οποίος έδωσε μια παράσταση σε αυτό το χώρο. Μετά θυμάμαι κάναμε μια εκδήλωση τζαζ με ένα από τα πρώτα συγκροτήματα τζαζ, με τους Τρανταλίδη και Αλεξίου.
Είχαμε και βραδιές για την ποίηση, τη γενιά του 70, τους σύγχρονους ποιητές και τους πατρινούς ποιητές. Θυμάμαι τη Ρέα Γαλανάκη να διαβάζει ποιήματα με τη Βάσω τη Σακελλάρη. Στον “Πολύφημο” είχαν έρθει ο Μαρκόπουλος, ο Πρατικάκης…. αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις.
(αρχείο Βαγγέλη Πολίτη- Στεργίου)
Στο πιάνο έπαιζε συνήθως ο Χρήστος ο Δεληβοριάς και ο Σωτήρης Σακελλαρόπουλος Εντοπίζαμε και ξένους που περνούσαν εκείνη την εποχή από την Πάτρα και έπαιζαν μουσική και τους καλούσαμε στο μαγαζί και έπαιζαν.
Αξίζει να πω ότι πριν ανοίξουμε, μας αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα. Μου έλεγαν πολλοί “μα θα πιάσει αυτό το πράγμα στην Πάτρα;” Νομίζω ότι υποτιμούσανε τους Πατρινούς. Ανακαλύψαμε ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο δυναμικό και πολύς κόσμος που ήθελε να εκφραστεί μέσα από τέτοιους χώρους και αγκάλιασε το μαγαζί, αρχής γενομένης από τον κόσμο του Πανεπιστημίου, καθηγητές και φοιτητές.
Θαμώνες ήταν ο Λεωνίδας ο Σωτηρόπουλος, ο Στάθης ο Χρυσικόπουλος, ο Πέτρος ο Καθρέπτας, η Ρέα η Γαλανάκη, ο Ηλίας ο Κούβελας, ο Βασίλης ο Μακιός, ο Γιώργος ο Δάσιος, ο Βολιώτης, ο Γιάννης Ελούλ.
Ο Κώστας ο Παναγιωτακόπουλος μας στήριζε πολύ, ο Βασίλης ο Λαδάς, ο Βασίλης ο Χριστόπουλος, ο Αριστείδης ο Κουρτέσης, η παρέα που μετά αποτέλεσε την Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών Πάτρας, ο Λάκης ο Φιλιππάτος…
Τον «Πολύφημο» τον λειτουργήσαμε έως το 1983. Εγώ έφυγα στο μεταξύ στη Γαλλία για να συνεχίσω να σπουδάζω».
(από το Βιβλίο «Ιστορίες Εστίασης στην Πάτρα του 20ου αιώνα» της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου (ΣΚΕΑΝΑ, εκδόσεις «το δόντι»)
- ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΦΩΤΟ: Η είσοδος της οικίας του Ανδρέα Ζαϊμη στο ισόγειο της οποίας στεγάστηκε ο «Πολύφημος» και μετά το «Βistro Σάκης. (από το Λεύκωμα Αχαϊκής Βιομηχανίας του Νίκου Σαραφόπουλου, εκδόσεις Επιστημονικό Πάρκο Πατρών)
