Η εκλιπούσα ήταν πλήρης ημερών αξιαγάπητη, αξιοσέβαστη και με μεγάλη οικογένεια. Επόμενο ήταν, λοιπόν, στην κηδεία της να παραβρεθεί πολύς κόσμος. Μόνο που οι παριστάμενοι στο τελευταίο «αντίο» θα το θυμούνται μέχρι να πεθάνουν κι αυτοί, καθώς «έσκασαν» από τη ζέστη. Κι αυτό συνέβη γιατί, παρά την υψηλή για την εποχή θερμοκρασία που επικρατούσε εκείνη την ημέρα, οι υπεύθυνοι της εκκλησίας δεν έκριναν σκόπιμο να ανοίξουν τον κλιματισμό. Έτσι, το αποτέλεσμα ήταν το χριστεπώνυμο πλήθος να λουστεί στον ιδρώτα. Ποτάμια έτρεχε αυτός στα πρόσωπα των παριστάμενων, μαζί με τα ειλικρινή δάκρυα τους για την ανθρώπινη απώλεια. Διότι μπορεί η συχωρεμένη να πήγε με τα χρόνια της, αλλά είπαμε. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή και έκλαψαν για τον θάνατο της, υποφέροντας ταυτόχρονα από μια απρόσμενη δοκιμασία. Γιατί, τι πιο λογικό θα ήταν σε συνθήκες καύσωνα να λειτουργήσουν τα κλιματιστικά; Κι όμως, αυτά δεν μπήκαν μπροστά, προς δυσάρεστη έκπληξη όλων.
Για λόγους οικονομίας!
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι ψίθυροι, τα παράπονα και οι γκρίνιες άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν. Όλοι προσπαθούσαν να βρουν την αιτία που δεν λειτουργούσαν τα κλιματιστικά. Μήπως υπήρχε κάποιο πρόβλημα; Όχι, εάν τα άνοιγαν θα ήταν μια χαρά. Απλώς, όπως κυκλοφόρησε, μεταξύ ανεπιβεβαίωτης πληροφορίας και βάσιμης εκτίμησης, οι υπεύθυνοι του ιερού ναού δεν τα άνοιξαν για να μην κάψουν ρεύμα. Με άλλα λόγια, τα κράτησαν κλειστά για λόγους οικονομίας!
Ακούστηκε δε ότι δεν επρόκειτο για ένα μεμονωμένο προσωπικό, αλλά για μια μάλλον συνήθη πρακτική σε αρκετούς ιερούς ναούς. Στην προσπάθεια που καταβάλλουν για τη μείωση του λειτουργικού κόστους τους, λέγεται οι ιερείς και επίτροποι αποφεύγουν συχνά να ανοίγουν τον κλιματισμό, με τις ανάλογες επιπτώσεις για τους πιστούς, όπως άλλωστε συνέβη και με την προαναφερόμενη κηδεία.
