Ήταν Δεκέμβριος του 1950 όταν ένα πρωτοφανές σε αγριότητα σκάνδαλο συγκλόνισε την Ελλάδα, που έμεινε στην ιστορία με μια φράση: «Το κολαστήριο της Μονής Κερατέας».
Η αρχή της αποκάλυψης του σκανδάλου έγινε όταν καταγγέλθηκε ότι στη Μονή των παλαιοημερολογιτών «Παναγία η Πευκοβουνογιάτρισσα», στην Κερατέα, κατακρατούνται ανήλικα παιδιά και μια ηλικιωμένη γυναίκα από την Πάτρα.
Στην επιτόπια έρευνα που διενεργήθηκε από τη Χωροφυλακή, στη Μονή, παρουσία αντιεισαγγελέα, βρέθηκε πράγματι σε ένα σκοτεινό υπόγειο και σε άθλια κατάσταση, η Πατρινή Ευθυμία Παπαθανασοπούλου, 65 χρόνων, η οποία εκλιπαρούσε τις αρχές να τη σώσουν. Η ηλικιωμένη γυναίκα έπασχε από παραμορφωτική αρθρίτιδα και μετά από παρότρυνση δύο μοναχών πήγε στη Μονή (υποτίθεται) για να θεραπευτεί. Εκεί, αφού τής αφαίρεσαν την περιουσία της, την έκλεισαν χωρίς φροντίδα στο σκοτεινό κελί με σκοπό να πεθάνει. Το θάνατό της δε, προσπαθούσαν να επισπεύσουν με τρομερά βασανιστήρια.
Τα παιδιά που βρέθηκαν στη Μονή επιβιβάστηκαν σε λεωφορεία με προορισμό τον παιδικό σταθμό του Λαυρίου, ενώ οι καλόγριες, ρίχνοντας κατάρες, προέβαλαν αντίσταση στους χωροφύλακες.
Ταυτόχρονα συνελήφθη και ο εγκέφαλος των βασανιστηρίων, η γυναίκα που αποκαλούνταν ο «γυναικείος σατανάς», η Μαριάμ Σουλακιώτου, αρκετές μοναχές, αλλά και ο επίσκοπος των παλαιοημερολογιτών.
Η μαρτυρία του Σεραφείμ Σιλβέστρου, όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Γ. Καρανικόλα «Ανορθόδοξοι έρωτες ορθοδόξων κληρικών» είναι σοκαριστική. Αναφέρεται σε φρικτά βασανιστήρια και προτροπές σε δολοφονίες. Μέσα στη Μονή πέθαναν η αδελφή του και ο γαμπρός του που ήταν φυματικοί, τα δε τρία παιδιά τους υποβάλλονταν σε φρικτά βασανιστήρια. Ο μάρτυρας λέει ότι το ένα από τα παιδιά κρεμάστηκε ανάποδα πολλές φορές, έτρωγε ξύλο μέχρι αναισθησίας, ενώ όταν ζούσε ο πατέρας του οι καλόγριες τον προέτρεπαν να το μολύνει με φυματίωση, γιατί αν ζούσε θα γινόταν κακός άνθρωπος, θα γινόταν ο διάβολος που θα έκαιγε το μοναστήρι!
«Έλεγαν ότι πρέπει να πεθάνουμε, να αδειάσουν τα κελιά να έρχονται άλλοι, για να πάμε στον παράδεισο» ανέφερε χαρακτηριστικά. Την περιουσία των παιδιών – 65 στρέμματα και ένα σπίτι- την καταχράστηκε η Μονή, μετά το θάνατο των γονιών τους. Και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο. Η Μαριάμ και οι υπόλοιπες καλόγριες συνήθιζαν να προσηλυτίζουν τα θύματά τους με σκοπό την οικειοποίηση των περιουσιών τους.
Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, είχε αποκτήσει περιουσία άνω των 150.000 δολαρίων από τις προίκες των Ελληνίδων που είχαν μπει στο μοναστήρι.
Οι ανακρίσεις κράτησαν πολλούς μήνες και οι καταθέσεις θυμάτων και συγγενών προκάλεσαν ανατριχίλα. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του εισαγγελέα που κατά τη διάρκεια της δίκης διέκοψε μια μάρτυρα λέγοντας: «Η Κερατέα είναι αίσχος δια την Ελλάδα. Σηκώνονται αι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια».
Από την προανάκριση αποκαλύφθηκε ότι ο συνηθέστερος τρόπος βασανισμού των θυμάτων της Μαριάμ ήταν το ανάποδο κρέμασμα από τα δέντρα με ένα σκοπό: να βγουν τα δαιμόνια από το σώμα και να εξαγνιστούν οι πιστοί. Συνήθιζε να ξυπνάει τα μικρά παιδιά με βάρβαρο ξυλοδαρμό πάλι με σκοπό τον εξαγνισμό τους. Μόνο έτσι, έλεγε, θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία, απαλλαγμένα από τα δαιμόνια και να αντιληφθούν το μεγαλείο της χριστιανικής θρησκείας!
Νεαρή γυναίκα άφησε άφωνη τη δικαστική έδρα περιγράφοντας τα βασανιστήρια των μοναχών στην 10χρονη ανιψιά της.
«Κάποτε το ανιψάκι μου, 10 χρονών κοριτσάκι, το έβαλαν αγγαρεία στο μαγειρείο. Πεινούσε και έγλειψε μια πατάτα. Να η ποινή που τού επέβαλαν: Το έδεσαν ολόγυμνο όλη τη νύχτα στο στάβλο και το πρωί το βρήκαν λιπόθυμο από το κρύο και το φόβο. Είχε καθαρίσει την ψυχή του και είχε υποστεί όλη την προεργασία για τον παράδεισο…».
Πέθανε στη φυλακή
Η Μαριάμ αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες και υποστήριξε ότι όσα της αποδίδονταν ήταν «κατασκευάσματα του σατανά», υποστηρίζοντας ότι στη Μονή ο κόσμος ερχόταν για να σώσει την ψυχή του. Ακούγοντας την ετυμηγορία για τη φυλάκισή της φαίνεται πως είπε: «Με καταδίκασαν αδίκως. Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη απέναντι στον θεό, ότι έπραξα το καθήκον μου απέναντι στα αδύνατα αυτά πλάσματα τα οποία με κατηγόρησαν στη δίκη».
Η ηγούμενη καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο χρόνων και δύο μηνών για σειρά κακουργημάτων, μεταξύ των οποίων για απάτη, πλαστογραφία διαθηκών και εκβίαση. Πέθανε το 1954 στη φυλακή σε ηλικία 71 ετών.
