Στα 54 χρόνια του, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος έχει ήδη να επιδείξει μια αξιοσημείωτη πολιτική διαδρομή. Και αν και δεν βρίσκεται στις μέρες μας στο πολιτικό προσκήνιο, η απουσία του είναι κάτι παραπάνω από αισθητή και αποτυπώνεται σε ένα εύλογο ερώτημα που πλανάται και στην Πάτρα: «Πού είναι ο Άρης;».
Εκφράζοντας μια αυθαίρετη εκτίμηση, θα έλεγε κανείς ότι ο Άρης ιδιωτεύει, αλλά πιθανότατα δεν έχει βγει και στην (πολιτική) συνταξιοδότηση. Αυτό δεν μπορείς να το πεις ποτέ με βεβαιότητα για έναν άνθρωπο που από τα μικράτα του έδειξε ότι η πολιτική είναι αναπόσπαστο μέρος της υπόστασης του.
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώστης κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχίσει….
O Αριστόβουλος (όπως είναι το κανονικό του όνομα) Σπηλιωτόπουλος, γεννήθηκε το 1966 στην Πάτρα. Έμενε στην οδό Παναχαϊκού, αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο και συνήθιζε να μαθαίνει στους συμμαθητές του επικοινωνιακά «κόλπα» για να κερδίζουν τις εκλογές στο Δεκαπενταμελές. Όταν μεγάλωσε έκανε το χόμπι του επάγγελμα, έδινε επικοινωνιακές συμβουλές στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και αυτός, έστω και με καθυστέρηση, τον έχρισε υπουργό
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Αρχές δεκαετίας του ΄80. Πέντε στους δέκα Έλληνες και επτά στους δέκα Αχαιούς είναι µε το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου εκδηλώνει την πρόθεση να καταργήσει τα πρότυπα σχολεία. Ο λόγος που συγκινεί πλήθη μαθητών, στην μαθητική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας, τη ΜΑΚΙ, προκαλεί οργή.
Ο Αριστόβουλος Σπηλιωτόπουλος είναι ένας δεκαπεντάχρονος από µια οικογένεια χωρίς άµεση εµπλοκή µε την πολιτική, αλλά µε κεντρώα πολιτικά αισθήματα.
Μαθητής του Πρότυπου Γυμνασίου, ο νεαρός Άρης βρίσκει …ελκυστικές τις αντιδράσεις της ΜΑΚΙ και σπεύδει να ενταχθεί στον προθάλαμο της Νέας Δημοκρατίας . Η οικογένειά του διαφωνεί µε την ενασχόλησή του µε την πολιτική λόγω του νεαρού της ηλικίας του, αλλά δεν μπορεί να τον μεταπείσει.
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, οργανωμένος πια στη ΜΑΚΙ, εμπλέκεται στο μαθητικό συνδικαλισμό και εκλέγεται στο δεκαπενταμελές συμβούλιο του σχολείου του. Στις σχολικές εκλογές, μετέρχεται σύγχρονες µεθόδους. Προσέχει πώς ντύνεται, πώς κάθεται, τις κινήσεις του, τον τρόπο που μιλάει.
Επικοινωνιακές συμβουλές, για να κερδίσουν τις εκλογές στο δεκαπενταμελές, θα έδινε αργότερα και ως φοιτητής στους νεαρότερους σε ηλικία φίλους του, έχοντας εμπεριστατωμένη άποψη περί του επικοινωνιακού παιχνιδιού. Δεν διστάζει να µπει μπροστά στις διεκδικήσεις. Λέγεται ότι πρωτοστάτησε ακόμη και για να τοποθετηθεί τηλέφωνο µε κερματοδέκτη στους διαδρόμους του σχολείου!
Κάθεται στο ίδιο θρανίο µε τον Στέφανο Σκαρπέλο, σε µια τάξη που αποτελείται από μετέπειτα γνωστά πρόσωπα της πατρινής κοινωνίας, όπως ο Τρύφωνας Παχής, ο Ανδρέας Γεωργόπουλος και ο Αλέξης Σταµατόπουλος. Είναι καλός μαθητής -άλλωστε για να φοιτήσεις τότε στο Πρότυπο έπρεπε να περάσεις από εξετάσεις- µε ιδιαίτερη έφεση στα φιλολογικά μαθήματα. Η παρουσία του Άρη Σπηλιωτόπουλου στο σχολείο είναι διακριτή.
Είτε τον συμπαθείς, είτε τον αντιπαθείς δεν περνά απαρατήρητος. Έχει τότε το στυλ του πολιτικού, κάτι που προκαλεί τα ανάλογα σχόλια από μερίδα συμμαθητών του, ωστόσο στις «δικές» του παρέες είναι αρχηγός.
Στις αρχές της Γ΄ Γυμνασίου στήνει έναν πειρατικό μουσικό ραδιοφωνικό σταθμό που εκπέμπει κανονικά, κάνοντας αφιερώσεις στους συμμαθητές του. Κάποιος, όμως, τον καρφώνει και η αστυνομία πάει στο σπίτι του και τον ξηλώνει. Ο μακρυμάλλης μαθητής δεν χάνει πάρτι, τού αρέσει να καπνίζει και συμμετέχει ενεργά στο Καρναβάλι.
Στον πολιτικό σχεδιασμό της ΝΔ
Ο Κωστής Στεφανόπουλος καταβάλλει τις τελευταίες προσπάθειες να κρατήσει ζωντανή τη ΔΗΑΝΑ, αν και έχει αντιληφθεί ότι το τέλος του κόμματος που ίδρυσε το 1985, είναι κοντά. Οι σπουδές που έχει κάνει ο Άρης και κυρίως το master του που ελάχιστοι είχαν τότε στην Ελλάδα, κινούν το ενδιαφέρον του επικοινωνιολόγου Γιάννη Λούλη, συνεργάτη τότε του Έβερτ. Ο Άρης ζητά από τον Κωστή Στεφανόπουλο να τον αποδεσμεύσει για να εργαστεί κοντά στον Λούλη. Ο Στεφανόπουλος δεν στερεί την ευκαιρία στον νεαρό.
Έτσι ο Άρης Σπηλιωτόπουλος βρίσκεται στην Οµάδα Πολιτικού Σχεδιασµού της Νέας Δημοκρατίας. Πριν, όμως, από τις εκλογές διαφωνεί µε τον στενό συνεργάτη του αρχηγού, Πάνο Λουκάκο, πέφτει σε δυσμένεια και αποµακρύνεται. Μετακοµίζει στο πολιτικό γραφείο του Κώστα Καραμανλή, µε την υπόδειξη, λένε οι πληροφορίες, του Λούλη, που έχει εκτιµήσει τις ικανότητες του νεαρού. Με την ανάληψη της αρχηγίας της Νέας Δηµοκρατίας από τον Κώστα Καραμανλή, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος γίνεται το Νο 2 της Νέας Δημοκρατίας.
Το 1999, λέγεται ότι έπεισε τον Πρωθυπουργό να στηρίξει την υποψηφιότητα του Κωστή Στεφανόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, βγάζοντας κατά κάποιο τρόπο µια υποχρέωση στον άνθρωπο που πριν χρόνια τον διευκόλυνε να εισέλθει στη Νέα Δημοκρατία.
Προσέχοντας πάντα την εικόνα του
Από τότε µέχρι σήµερα πολλά έχουν αλλάξει και άλλα τόσα έχουν μεσολαβήσει. Ο Άρης δεν είναι πια ο μακρυμάλλης νεαρός, δεν βγάζει γκρουπ στο Καρναβάλι, δεν πουλάει δερµάτινα στην αγορά του Λονδίνου, δεν έρχεται συχνά στην Πάτρα και οι σχέσεις που διατηρεί µε την πόλη είναι κυρίως µέσω του στενού του φίλου Αντώνη Κουνάβη. Είναι ένας καλοντυμένος άντρας που έχει αδυναμία στις γραβάτες Salvatore Ferragamo και κινείται στα κοσμοπολίτικα στέκια της Αθήνας, προσέχοντας πολύ την εμφάνισή του. Κυρίως, όμως, προσέχει τη δημόσια εικόνα του, την οποία κάποιοι, µε προεξάρχοντα τον Γιώργο Καρατζαφέρη, προσπάθησαν προ δεκαετίας να τσαλακώσουν, αφήνοντας μάλιστα υπονοούμενα και για την προσωπική του ζωή. Όμως ο Άρης αποδεικνύεται πολύ σκληρός για να πεθάνει σε όλες τις μάχες που έχει χρειαστεί να δώσει στη ζωή του. Και είναι πολλές.
Θα χρειαστεί ενδεχομένως να δώσει κι άλλες, εφόσον πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο ίδιος κάποια στιγμή θα επανέλθει δριμύτερος στο πολιτικό σκηνικό. Άλλωστε, ο πρότερος βίος του επιβεβαιώνει της πρόβλεψης το ασφαλές…
