Η
υπόθεση της Ζωής Δαλακλίδου είχε συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία και σχεδόν 8 χρόνια μετά η οικογένειά της καλείται να ζήσει ξανά, στο δικαστήριο, τον ίδιο εφιάλτη. Στις 6 Οκτωβρίου θα γίνει η τρίτη δίκη.
Τα Χριστούγεννα του 2012 το πτώμα της άτυχης κοπέλες είχε βρεθεί κάτω από το μπαλκόνι του πατρικού της στη Ξάνθη. Λίγα 24ωρα νωρίτερα είχε έρθει από τη Θεσσαλονίκη όπου ζούσε για να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά της.
Το βράδυ της βάναυσης δολοφονίας της επέστρεφε από διασκέδαση στο σπίτι της. Ο δράστης της επιτέθηκε στην εξώπορτα. Την ακινητοποίησε χτυπώντας το κεφάλι της στο δάπεδο, τη βίασε και στη συνέχεια πήρε βενζίνη από τα σταθμευμένα μηχανάκια που βρίσκονταν στην πιλοτή της πολυκατοικίας, την περιέλουσε και της έβαλε φωτιά ενώ ακόμη είχε τις αισθήσεις της. Η 34χρονη Ζωή άρχισε να ουρλιάζει από τους πόνους και λίγο μετά άφησε τη τελευταία της πνοή. Τραγική σύμπτωση, τη φωτιά που έβαλε ο δολοφόνος προσπάθησαν να σβήσουν ο πατέρας και ο αδερφός της χωρίς να αντιληφθούν ότι καιγόταν ο δικός τους άνθρωπος.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, βιάστηκε κατά φύση και παρά φύσιν ενώ στη συνέχεια κακοποιήθηκε με αιχμηρό αντικείμενο αφού στα γεννητικά της όργανα βρέθηκαν δυο μεγάλες τομές.
Σήμερα, η αδερφή της, Ελένη Δαλακλίδου, με μια συγκλονιστική ανάρτηση στην προσωπική της σελίδα στο Facebook, ζητά επιτέλους δικαίωση.
“Ξάνθη 27 Δεκεμβρίου 2012 η αδερφή μου Ζωή Δαλακλίδου δέχεται επίθεση επειδή ΑΡΝΉΘΗΚΕ για το οτιδήποτε με αυτόν τον άγνωστο και η λύση του ήταν να τη βιάσει και επειδή δεν έφτανε αυτό, ο βιαστής για να καλύψει τα ίχνη του την περιλούζει με βενζίνη και τη βάζει φωτιά με αποτέλεσμα να τη σκοτώσει.
18 Νοεμβρίου 2013 γίνεται το δικαστήριο, ομολογεί αφού πρώτα ήθελε να εξεταστεί από ψυχολόγο μήπως και δεν γίνει ποτέ το δικαστήριο, αφού έχει δηλώσει ότι ήταν μεθυσμένος αλλά μπόρεσε να κάνει όλες τι διαδικασίες, δηλώνει μετανιωμένος, ζητάει συγνώμη από την οικογένεια μας και κατά δικάζεται με τις κατηγορίες του Βιασμού, της Ανθρωποκτονίας με πρόθεση, του Εμπρησμού, της Διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή με την ποινή: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
9 Απριλίου 2019 γίνεται το εφετείο. Μια ημέρα ακριβώς μετά τα γενέθλια της, αφού έχει πάρει αναβολή μια εβδομάδα πριν λόγω κωλύματος που επικαλέστηκε η πλευρά του κατηγορουμένου. Γίνεται επανάληψη της ομολογίας του, αυτή τη φορά πιο χαλαρός. Το αποτέλεσμα ευτυχώς ήταν το ίδιο: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
15 Ιανουαρίου 2020 αίτηση αναίρεσης κατέθεσε ο δικηγόρος του στον Άρειο Πάγο. Ο καταδικασμένος για τη δολοφονία υποστηρίζει πως έγινε λάθος κατά τη διάρκεια της δικάσιμου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης καθώς ενώ είχε δικηγόρο, επειδή δεν παρουσιάστηκε λόγω προβλήματος, το δικαστήριο του όρισε άλλον και δεν εκπροσωπήθηκε σωστά.
6 Οκτωβρίου 2020 θα γίνει για ακόμη μια φορά δικαστήριο. Για 3η φορά θα πρέπει να το ζήσουμε από την αρχή. Για 3η φορά θα πρέπει να μιλήσουμε για την αδερφή μας, να φυλάξουμε τη μνήμη της, τη ψυχή της. Γιατί η αδερφή μου δεν είναι εδώ να υποστηρίξει τον εαυτό της. Δεν είναι εδώ να μιλήσει για αυτά που πέρασε. Είναι όμως αυτός εδώ με όλα τα δικαιώματα να παλεύει να μειώσει την ποινή του για ένα φρικτό έγκλημα στη δεκαετία αυτή. Είναι αυτός εδώ που δήλωσε μετανιωμένος αλλά θέλει να βγει έξω να κάνει τη ζωή του. Και η Ζωή της δικιάς μου οικογένειας να είναι απούσα. Και θα είναι απούσα. Γιατί η αδερφή μου δεν είχε δικαίωμα στο ΟΧΙ.
Σε αυτό το ΟΧΙ που το προσπερνάει ο κάθε σεξιστής, βιαστής, ομοφοβικός, ρατσιστής και γίνονται όλα αυτά τα εγκλήματα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Και το κράτος να μην κάνει τίποτα για αυτό. Να παλεύουν χιλιάδες άτομα για τα δικαιώματα όλων αυτών και το κράτος να είναι απών».
