Γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης
Δεν προλάβαμε καλά – καλά να γυρίσουμε από τις διακοπές και έχουμε ήδη καταγράψει, σύμφωνα με τα αστυνομικά δελτία, μια αξιοπρόσεχτη παραβατικότητα στο κέντρο της πόλης με κάθε τρόπο και κάθε όχημα τις τελευταίες είκοσι πέντε μέρες. Πεντακόσιες δέκα παραβάσεις σε τρεις βδομάδες είναι κυριολεχτικά επιθετική συμπεριφορά αλλοπρόσαλλων χρηστών του κέντρου, στο οποίο διπλοπαρκάρουμε, ανεβαίνουμε στα πεζοδρόμια, κλείνουμε τις θέσεις ΑΜΕΑ, τις διαβάσεις πεζών και τις γωνίες των διασταυρώσεων, μπαίνουμε στους πεζόδρομους, παραβιάζουμε μονόδρομους (κυρίως ποδήλατα, μηχανάκια)και κάνουμε κάθε καουμποϊλίκι, κυρίως στο ιστορικό κέντρο της Πάτρας που δέχεται όλη σχεδόν την υπαλληλική και εμπορική κίνηση κάθε μέρα. Θα μου πείτε βρε αδερφέ, γιατί θα πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες; Επειδή πήγαμε για δύο- τρία μπάνια, λίγες μέρες; Οι ίδιοι άνθρωποι δεν μένουμε σε αυτήν την πόλη χειμώνα – καλοκαίρι; Ασφαλώς, έτσι είναι. Κι απ’ την άλλη, η Πάτρα εξακολουθεί να είναι επίσης η ίδια πόλη χειμώνα – καλοκαίρι.
Οι ρυθμοί δε των αλλαγών στη ζωή, την κυκλοφορία αυτής της πόλης είναι τόσο απελπιστικά αργοί, που μάλλον δεν υπάρχει άλλο αστικό κέντρο στην Ελλάδα που αποπειράται να εφαρμόσει το 2020 μια κυκλοφοριακή μελέτη που έγινε το 1994!
Το θέμα βέβαια είναι ούτε και αυτό μάλλον δεν μπορούμε να καταφέρουμε γιατί οι πλείστες όσες συσκέψεις και ασκήσεις επί χάρτου έχουν γίνει μεταξύ Δήμου, φορέων, κατοίκων και ειδικών, συγκλίνουν στο εξής σιωπηρό αποτέλεσμα: Οποιαδήποτε αλλαγή της ροής της κυκλοφορίας στην Πάτρα, ανατροπής λειτουργίας της σημερινής μορφής του ιστορικού κέντρου και χρήσης του, είναι πρακτικά μάλλον ανεφάρμοστη. Αυτό συμβαίνει για τρεις λόγους: Πρώτον, τα δεδομένα της μελέτης των αλλαγών του ιστορικού κέντρου έχουν αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια και οι απαιτήσεις δημιουργούν ανατροπές συνεχώς. Δεύτερον, οι υποδομές που φτιάχτηκαν όπως αυτή η πολύ θρυλική διάνοιξη της Κανακάρης και η μίνι περιμετρική, δεν φαίνεται να αποτελούν ισχυρούς πυλώνες για την ανατροπή της υφιστάμενης λειτουργίας του ιστορικού κέντρου. Και τρίτον, η κυκλοφοριακή παιδεία των πατρινών εξακολουθεί να είναι του «Δημοτικού» σε σχέση με μελέτες και έργα αναπλάσεων και διαρκώς χειροτερεύειμ καθώς προστίθενται νέοι χρήστες του κέντρου με την ίδια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Τι θα γίνει, λοιπόν; Να υποθέσω ότι και η παρούσα Δημοτική Αρχή του 71% έχει μπει στον πειρασμό του υπολογισμού του πολιτικού κόστους, παρότι αντίθετοι με τις πολιτικές αστικές αντίληψης….Εγώ λέω, λοιπόν σε όλους τους εμπλεκόμενους από Δήμο μέχρι τον τελευταίο χρήστη του κέντρου της πόλης: Τολμήστε, ξεκινήστε κάποτε της αλλαγές και τις ανατροπές. Θα γκρινιάξουμε, θα βρίσουμε, θα πάθουμε αλλά θα μάθουμε. Κάποτε να φτιάξουμε μια πόλη ευρωπαϊκή με επίπεδο αντίληψης διαφορετικό στη λειτουργία της. Έφτασε φθινόπωρο του 2020 και πάλι κυνηγάμε το διπλοπαρκαρισμένο στην Αγ. Ανδρέου και τη Μαιζώνος. Έλεος!
